در دوران کودکی یکی از خاطرات شیرین من به زمانی مربوط می شود که چند خانواده برای یک سفرکوتاه مدت ( پارک - طبیعتگردی - زیارتی ) مشارکت دسته جمعی می کردند و علاوه بر کارهای اجرایی ، هزینه ها نیز بین خانواده های مختلف تقسیم می شد . در این روزگار این سبک از مسافرت بسیار کاربردی و لذت بخش بوده و اخیرا با اصطلاحات دنگی دونگی و قابلمه پارتی و با تعداد دفعات متر تکرار می شود .
یکی از علاقمندیهای من تشکیل گروههای همسان برای برنامه ریزی و اجرای سفرهای دنگی دونگی است .
این روزها (شهریور ماه 96) تصمیم گرفتم که در ادامه تجربه سفرهای بک پکری و هیچهایک این بار بیرون از ایران و زندگی در کشورهای ارمنستان و گرجستان و ترکیه را لمس کنم .
احساس عجیبی را این روزها تجربه می کنم . حس رویارویی با ناشناخته ها ، حسی شبیه پرواز ، غوطه وری در عمق فرهنگی متفاوت .
خوشبختانه به کمک نرم افزارها و اینترنت می توان هم از تجربه های دیگر دوستان بهره برد و هم برای تجربه های جدید بهتر برنامه ریزی و آماده سازی داشت .
روز پنج شنبه 26مرداد96 در مراسم گردهمایی متممی ها (کاربران سایت وزین متمم) شرکت کردم و تجربیات ارزنده ای را به دست آوردم .
1- مسیری را که در چند سال اخیر پیموده و در حال طی کردن آن هستم درست انتخاب شده و مسیر رشد و توسعه فردی و در نهایت ارتقای محیطی و جامعه است .
2- دوستان متممی من بسیار فهمیده ، مصمم ، اهل مطالعه و خواستار توسعه مهارتهای فردی و بلندآوازه کردن نام وطن بوده و در این مسیر دغدغه همراهی و توسعه سایر دوستان و هم وطنانشان را نیز دارند .
3-با دوستانی آشنا شدم که مثل خودم دغدغه سفر دارند و ایده پردازی هایی نیز در این خصوص انجام شد .
دوست دارم به یادگار آن روز باشکوه ازبرترین سایت مورد علاقه ام - روزنوشتهای محمدرضا شعبانعلی - تصویر متنی را که در کارت پستال اهدایی که به دست محمدرضای نازنین نوشته شده است در اینجا ثبت کنم .
