سفرهای دنگی دونگی

در دوران کودکی یکی از خاطرات شیرین من به زمانی مربوط می شود که چند خانواده برای یک سفرکوتاه مدت ( پارک - طبیعتگردی - زیارتی ) مشارکت دسته جمعی می کردند و علاوه بر کارهای اجرایی ، هزینه ها نیز بین خانواده های مختلف تقسیم می شد . در این روزگار این سبک از مسافرت بسیار کاربردی و لذت بخش بوده و اخیرا با اصطلاحات دنگی دونگی و قابلمه پارتی و با تعداد دفعات متر تکرار می شود .

یکی از علاقمندیهای من تشکیل گروههای همسان برای برنامه ریزی و اجرای سفرهای دنگی دونگی است .

لحظه نگار - تور شیراز

با یادگیری هایی که از معلم بزرگوارم محمدرضا شعبانعلی داشته ام ، از امروز تصمیم دارم بعضی از تجربه های خودم را در دسته بندی موضوعی لحظه نگار در وبلاگ ثبت کنم . این موضوع علاوه بر مستندسازی ، برای خودم نیز تداعی هایی را خواهد داشت . سال 94 به اتفاق تعدادی از بازنشستگان عزیز صنعت پتروشیمی سفر چند روزه ای را در استان فارس و شهر شیراز تجربه کردیم . بعد از خودم کمترین سن همسفرانم 66 سال بود ولی مهربانی و شادابی ایشان بسیار برای من انرژی بخش بود .

فقط برای شروع

در فواید سیر و سفر شعری را به امام علی (ع) منسوب می کنند که ترجمه این شعر با قلم حسین میبدی به این قرار است :

جمعی که رموز عشق دریافته اند                کام دل خویش در سفر یافته اند

به نظرم رسید برای شروع وبلاگ نویسی این شعر زیبا را به عنوان چشم انداز خودم و عاشقان سفر قرار بدهم .

همچنین است

شعرى از: پابلو نرودا ترجمه: احمد شاملو

 

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی

اگر سفر نکنی،
 اگر کتابی نخوانی،
 اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
 اگر از خودت قدردانی نکنی.

                     به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
                    زمانی که خودباوری را در خودت بکشی،
                    وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند. 

 به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
 اگر برده‏ ی عادات خود شوی،
 اگر همیشه از یک راه تکراری بروی...
 اگر روزمرّگی را تغییر ندهی
 اگر رنگ‏های متفاوت به تن نکنی،
 یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.
 
                     به آرامی آغاز به مردن می‏کنی
                     اگر از شور و حرارت،
                      از احساسات سرکش،
                      و از چیزهایی که چشمانت را به
                      درخشش وامی‌دارند،
                     و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند،
                      دوری کنی ...

 تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
 اگر هنگامی که با شغلت،‌ یا عشقت
 شاد نیستی، آن را عوض نکنی،
 اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی،
 اگر ورای رویاها نروی،
 اگر به خودت اجازه ندهی
 که حداقل یک بار در تمام زندگی‏ ات
 ورای مصلحت‌اندیشی بروی. . .

                               امروز زندگی را آغاز کن!
                               امروز مخاطره کن! 
                               امروز کاری کن!
                               نگذار که به آرامی بمیری!
                               شادی را فراموش نکن ......